O
protagonismo das
Crónicas
de Arteixo
desta semana é
para
a “Sociedad Recreativa e Instructiva La Esperanza de Meicende”,
unha
entidade que nos vindeiros días
cumprirá nada
máis e nada menos que
un
século de vida!
 |
Escudo do Sporting Meicende
|
Dada
a proximidade coa
Coruña, a
parroquia de Pastoriza
foi o primeiro lugar de Arteixo onde se empezou
a xogar ao fútbol dun xeito máis ou menos serio hai
agora 100 anos. Tempo atrás,
a rapazada desta
parte do noso municipio
fora
testemuña
da efervescencia do balompé
herculino ao acudir de
xeito habitual
a ver os partidos que se xogaban na Gaiteira,
en Riazor, na
Silva, na Moura, no Ventorrillo ou na Grela.
Entre
esa rapazada de
seguro que se encontraban
os irmáns Rogelio, Arturo e Manolo Míguez
ou Héctor Núñez,
cativos de
Meicende
que nalgúns casos pouco
tardaron
en emigrar ao Uruguai, onde casaron
e empezaron
unha nova vida. Curiosamente un dos fillos de Manolo Míguez,
Óscar
Omar, íase
proclamar
anos máis tarde campión
do mundo coa selección charrúa ao gañar o Mundial de 1950
celebrado no
Brasil no famoso “maracanazo”. Tamén, un
dos fillos de Héctor
Núñez, o
que bautizou co seu mesmo nome,
chegaría a ser futbolista profesional,
tendo
unha afamada carreira como
xogador
do Nacional de Montevideo e do Valencia C.F., e, unha vez retirado,
como
adestrador de
equipos coma o Rayo Vallecano, Atlético de Madrid ou U.D. Las
Palmas.
Mais de todo isto xa
falaremos noutra
ocasión.
Continuando
cos comezos da práctica do fútbol en Pastoriza,
sabemos que Arturo Míguez
e
Generoso Veira eran, respectivamente, o presidente e o secretario da
“Sociedad
Recreativa de Pastoriza, Borroa y Meicende La Armonía”
constituída en plena ditadura de Primo de Rivera, o 19 de abril de
1924, no lugar do Santuario. Segundo o apartado 2 dos estatutos desta
entidade:
“Esta
Sociedad, como su título lo indica, tiene por objeto servir de
distracción y recreo a sus asociados, apartándolos de los sitios,
lugares y diversiones ilícitas y perniciosas a la salud y moral”.
O apartado 3 do
regulamento interno de
“La Armonía”
xa
se centraba máis na práctica do deporte dicindo que:
“Para
cumplir los fines indicados en el capítulo anterior, constituirá
dos o más equipos de foot-ball,
que llevará el nombre de “Club Colón F.C.” y se distinguirán
por el primero, segundo, tercero, etc., que jugarán partidos los
domingos por la tarde con otros de la localidad, alquilando un
terreno para la celebración de estos partidos en Pastoriza. Además
se darán bailes honestos para los socios y sus familias, sin que
nunca puedan exceder de dos al mes.”
En
Meicende temos constancia de que polo ano 1923 había no lugar dous
equipos
que xogaban entre si
para tratar
de emular as filigranas que facían os futbolistas dos equipos da
Coruña.
Un deles era o Sporting, que fora fundado por Marcelino González
e Antonio Ponte, e os seus
integrantes residían maioritariamente na zona do Torral. O outro era
La Esperanza, que eran
do propio Meicende. Naquela
hora,
a falta de recursos era enorme e os medios para practicar o novo
deporte case
inexistentes.
Xogábase co que se podía. Ter un balón por
aquel entón
non era doado, era practicamente
un soño, polo que había que xogar con calquera cousa que se
asemellase a algo redondo, caso das pelotas que se facían de trapos.
 |
Cadro dedicado a Marcelino González e a Antonio Ponte
|
O
lugar de Meicende daqueles primeiros anos vinte do século pasado non
era, nin por asomo, o actual, que empezaría a cambiar radicalmente a
súa fisionomía a raíz da construción
da
refinería.
Mais, antes de que acontecese
isto, antes de que boa parte deses
terreos fosen
fagocitados polo cemento, Meicende era xunto A Silva, A Grela, A
Moura e A Fontenova, das terras máis fecundas de toda a bisbarra
herculina.
Naqueles
tempos, os mesmos nos que os romeiros que se dirixían a Pastoriza
peregrinaban entre os campos de trigo que hoxe ocupan as instalacións
petroleiras, aqueles dous equipos
do lugar decidirían fusionarse, constituíndo,
o
20 de abril
de 1924 -curiosamente
o día seguinte de facelo “La Armonía”-,
a “Sociedad Recreativa e
Instructiva La Esperanza de Meicende”. Cun
calco dos estatutos dos seus veciños, o artigo número 3 desta
entidade apuntaba
que... “para cumplir los fines indicados en el artículo anterior,
constituirá dos o más equipos de foot-ball, que llevarán el nombre
de Club Sporting Meicende y se distinguirán por el primero, segundo,
tercero, etc, que jugarán partidos los domingos y días festivos con
otros de la localidad o de fuera de ella alquilando, cuando pueda, un
terreno destinado a la celebración de dichos partidos en Meicende.
Además se harán bailes honestos para los socios y sus familias, sin
que nunca excedan de dos al mes”.
 |
Estatutos da sociedade "La Esperanza"
|
O
presidente da Comisión encargada de elaborar o nomeado
regulamento
interno fora Baldomero González Corredoira, coñecido por ‘Baldomero
de Martela’, quen
a
mediados dos anos trinta montaría un salón de baile no lugar do
Sixto. Mais a
persoa
que pasou
á
historia por
ser
o primeiro presidente da asociación, unha vez aprobada
e dada
de
alta no
Goberno Civil, fora Arizmendi Meirás Amor, ao que, no mes de agosto
dese mesmo ano de 1924, lle
daría
a
remuda
na presidencia Ángel
Martínez.
Constituídas
“La
Armonía” e “La Esperanza”, é
probable que
os seus respectivos equipos do
Club Colón F.C. e do
Sporting
Meicende non
tardasen
en xogar
os primeiros derbis parroquiais
entre eles, mais, desafortunadamente, non podemos ofrecer información
ningunha
sobre este particular. Pola contra, si que temos datos dun dos
enfrontamentos, se cadra o primeiro, do conxunto de
Meicende,
o
que
aparece reflectido
nas páxinas
de La
Voz de Galicia
na
primavera dese ano:
“En Cambre. Mañana domingo jugarán un match en aquella villa los
equipos ‘Cacabelos’ y ‘Meicende’. Comenzará el partido a las
cuatro de la tarde”
.
Segundo
nos contou Sergio Naya, veciño de Meicende nacido no lugar no Sixto
en 1949, o
primeiro
local social
que
tivo
“La Esperanza” estaba no lugar que hoxe ocupa o edificio número
127
da
Travesía de Meicende. Seica
era
unha casa pequena con pranta baixa e
un
pequeno
piso
de madeira no que a sociedade estaba de alugueiro. Alí
os socios
facían as oportunas xuntanzas e
algún
que outro xantar, e
mesmo foron vítimas dos cacos da época
:
“El
vecino del lugar de Meicende, en Pastoriza (Arteijo), Francisco Pardo
Alvedro, en la madrugada de ayer le sustrajeron de un pequeño
establecimiento que tiene en aquel término, cien pesetas en
metálico, seis chorizos y un queso. Los autores penetraron en la
tienda por una pequeña ventanilla que comunica con el portal,
destinada a la venta de billetes para el salón de baile que existe
en el primer piso perteneciente a la sociedad “La Esperanza” de
Meicende.
Había
en el establecimiento numerosos comestibles que los cacos no
llevaron.
A
pesar de las gestiones practicadas por la Benemérita, no se pudo
averiguar por el momento quienes sean los autores del robo".
 |
Lugar no que estaba o primeiro local da sociedade "La Esperanza"
|
A
nivel futbolístico, o once de Meicende xogaba varios
partidos amigables ao ano e ocasionalmente
participaba
nalgún torneo coma o disputado
durante
os meses de outubro e novembro de 1934 entre
o propio Sporting Meicende,
Sporting Pastoriza, España do Birloque, o Mesoiro e o Poca Pena F.C.
da Grela. Un
campionato organizado por estes últimos, o primeiro da historia con
presenza de equipos arteixáns, que se acabaría adxudicando o
anfitrión, o equipo da hoxe desaparecida aldea da Grela.
Recordamos esta etapa do protofútbol de
Meicende cunha
listaxe
dos partidos xogados dende
xuño
de 1924 ata
os
día previos do comezo da Guerra Civil,
polo cadro da localidade arteixá
que atopamos nas páxinas do xornal La
Voz de Galicia,
onde en moitos
casos
só se fai mención do enfrontamento
mais non do resultado final:
DATA/ LUGAR/
PARTIDO
07.06.1924/ Cambre/
Cacabelos-Sporting Meicende: ?
10.07.1926/ Meicende/
Sporting Meicende-Visma F.C.: ?
21.03.1927/ A Silva/
Sporting Silva-Sporting Meicende: 2-0
29.03.1927/ Meicende/
Sporting Meicende-Racing Grela: 2-2
26.04.1930/ Meicende/
Sporting Meicende-Poca Pena A Grela: ?
18.06.1933/ A Grela/
Poca Pena A Grela-Sporting Meicende: ?
15.02.1934/ Meicende/
Sporting Meicende-Once Guacamayos: ?
11.03.1934/ Meicende/
Sporting Meicende-Deportivo Alameda: ?
21.04.1934/ Meicende/
Sporting Meicende-As F.C.: 1-1
29.04.1934/ Arteixo/
Penouqueira-Sporting Meicende: ?
19.10.1934/ A Grela/
España Birloque-Sporting Meicende: 2-0
03.11.1934/ A Grela/
Sporting Mesoiro-Sporting Meicende: 2-2
07.11.1934/ Cee/
Cee-Sporting Meicende: ?
10.11.1934/ A Grela/
Poca Pena A Grela-Sporting Meicende: ?
23.11.1934/ A Grela/
Sporting Meicende-Sporting Pastoriza: ?
07.12.1934/
Meicende/ Sporting Meicende-Libertad
F.C.: ?
16.12.1934/ Meicende/
Sporting Meicende-Sporting Lancé: ?
24.01.1935/ Meicende/
Sporting Meicende-Unión Obrera S.D.: 1-4
30.10.1935/ Meicende/
Sporting Meicende-Unión Obrera S.D.: 1-0
07.05.1936/ Mabegondo/
Sporting Meicende-Betanzos: 1-1
17.06.1936/ Cee/
Cee-Sporting Meicende: ?
03.07.1936/ Meicende/
Sporting Meicende-Unión A Grela: 5-3
Despois
da Guerra Civil “La Esperanza” retomaría pouco a pouco a súa
actividade. As
miras de futuro dos directivos daquela hora
estaban
encamiñadas a conseguir un local social en propiedade. Mais había
socios que querían continuar de alugueiro no piso no que facían
xuntanzas e bailes. Pola contra, outros optaban por buscar un soar
para construír un edificio en propiedade. Sergio Naya recorda
que
na pranta baixa deste antigo inmoble montou o seu negocio Alfredo, un
barbeiro que traballou alí durante moitos anos, e tamén nos contou
que
“detrás deste
edificio
había un portalón que daba para o lugar no que vivían os
propietarios da casa”.
Andando
no tempo, despois de varias asambleas e votacións, chegouse á
conclusión de adquirir un terreo na zona das Casas Novas, onde a
Sociedade
“La Esperanza” empezaría a construír
o
seu novo local social a finais da década dos cincuenta. Naqueles
tempos dispoñían dun fondo de cinco ou seis mil pesetas e, ademais,
tamén recadaron diñeiro de socios que estaban en Venezuela, que
mandaban os cartos para axuda da entidade
a través de Antonio Regueira, coñecido familiarmente por
“Chandeira”.
 |
Grupo de socios no terreo adquirido para a construción do novo local de "La Esperanza"
|
Unha
vez adquirido o terreo, moitos dos socios que eran labradores ían á
praia de Bens a buscar area para construír a nova sede social de “La
Esperanza”, local que era de planta baixa e que se inaugura
oficialmente en febreiro de 1960 coa bendición a cargo de don José
Lourido, cura párroco de Pastoriza homenaxeado a título póstumo
por ser impulsor e promotor do complexo educativo e social San Xosé
Obreiro de Meicende.
Para
acceder a este local había que subir un par de chanzos de pedra de
cantería e, nada mais entrar, na parede da esquerda, había un par
de vitrinas, unha delas coas copas da entidade e a outra con dominós,
xogos de xadrez, etc. No outro lado do local podíase ver outra
vitrina onde estaba o aparato de radio, elemento esencial naquela
hora xa que a televisión por aqueles días aínda estaba en cueiros.
Ao
fondo do local estaba o escenario. Alí actuaron, principalmente polo
Entroido, orquestras como a Radio, a Spallant ou mesmo Carlos
Díaz Gestal, O
Xestal,
músico, humorista, e, sobre todo, “contador de contos” moi
querido
na nosa bisbarra
e
en
toda Galicia. Á
dereita do escenario había unha porta que daba para o que era unha
especie de ambigú.
 |
Local social de "La Esperanza" inaugurado en 1960
|
Naquela
época,
as primeiras retransmisións
dos partidos de fútbol pola televisión xunto ao éxito
dos
torneos e
partidos amigables
que
se facían no
verán, cunha afluencia masiva de seareiros que xa quixeran ter
moitos dos equipos que na actualidade disputan a Rexional Preferente
ou mesmo a Terceira
División, ían
levar
a varios clubs
de Arteixo e da Laracha a solicitarlle, a
principios da década dos 60,
á Federación Galega de Fútbol a súa participación en
competicións oficiais coa
pretensión de ter
unha
Liga propia como xa tiñan dende
1940
os da Capital e tamén os das Mariñas.
As
directivas das diferentes entidades da nosa zona querían que eses
derbis Sporting
Meicende-Pastoriza ou
Paiosaco-Laracha, que se xogaban nas festas do
verán cunha
acentuada
rivalidade, tivesen
en xogo algo máis que un trofeo. Querían
xogar dous puntos cada domingo nunha competición oficial e ter a
oportunidade de ver ao seu equipo rival con
menos puntuación na táboa
clasificatoria, rivalidade
que por aqueles días tamén se levaba a cabo no chamado Campionato
Infantil de Catecismo
que organizaran os párrocos da zona, no que participaron equipos
representativos de Pastoriza, que tamén contaba cos rapaces das
freguesías de Oseiro e Suevos, Morás, Loureda, Larín, Arteixo
-onde o seu equipo xogaba baixo o apelativo de Escarabajo-,
Paiosaco e A Laracha.
É
aí cando, a principios de 1961, baixo a tutela e impulso de Fernando
Insua García, máis coñecido polos alcumes de
‘Finga’ ou ‘Gido’,
decídese organizar un torneo ligueiro que se empezaría a
disputar no verán dese mesmo ano. Con ese torneo estaba previsto que
a Federación Galega avaliase o nivel deportivo e de instalacións
dos clubs participantes para, deste xeito, saber cales cumprían os
requisitos esixidos para entrar a formar parte dun futuro e
hipotético campionato federado.
Fernando
Insua, que estaba farto do traballo de organizar partidos amigables e
de buscar equipos para xogaren os trofeos das festas, saíra coa súa.
Había tempo que pelexaba por un torneo longo para ver competir todos
os domingos ao seu querido Atlético Arteixo, que fundara xunto ao
seu amigo Eduardo Martínez había xa doce anos. O bar de seus pais,
o Insua, máis coñecido polo bar do
Muiñeiro, fora o
centro neurálxico das conversas mantidas cos representantes das
outras entidades para falar da competición e establecer o
regulamento do campionato que, grazas ao empeño de Fernando, botaba
a andar o domingo 2 de xullo de 1961.
Un
total de oito equipos, Sporting Meicende, Pastoriza, Oseiro,
Relámpago da Catuxa, Atlético Arteixo, Peñarol de Lañas, Paiosaco
e Laracha ían xogar aquel torneo, aquela especie de liga de peñas
actual á que se denominou Torneo de
Preparación e que verdadeiramente foi a antesala do fútbol
federado en Arteixo e na Laracha. O Penouqueira, un dos históricos
da zona, decidira non intervir nesta competición porque xa lle
solicitara praza á Federación Galega para empezar a xogar na Liga
das Mariñas, na que ía debutar o 7 de xaneiro de 1962. Tampouco o
fixeran nin o Campanal de Loureda nin o Sporting Uxes, dous dos
equipos que un ano máis tarde formarían parte do primeiro
campionato federado da zona.
O
luns 3 de xullo de 1961, nas páxinas do semanario deportivo Riazor aparecía a
seguinte información: “’Torneo-Preparación’ en
Arteijo-Laracha. Dio comienzo en esta zona un torneo de Liga con el
fin de hacer una competición oficial al concluir esta”. O soño
de Fernando Insua facíase realidade co inicio do torneo entre as
oito entidades participantes, unha competición que se ía
desenvolver con moita expectación e numerosa afluencia de público
en cada un dos partidos das catorce xornadas disputadas. O fútbol
xogado xa foi outro canto. Os campos eran deficientes e de dimensións
reducidas, o que supoñía a dificultade para realizar un xogo
aceptable e que predominasen os roces e choques entre os xogadores,
feitos que de cando en vez provocarían algunha que outra tangana.
As
crónicas semanais deste
torneo ligueiro de peñas,
que eran escritas no
semanario
Riazor por Fernando
Insua García baixo o
pseudónimo
de Finga,
eran agardadas con impaciencia en
toda a bisbarra para coñecer
o que acontecera
en cada xornada. Sen sabelo, aqueles precursores do noso balompé
máis próximo estaban sentando as bases do fútbol federado, uns
aventureiros que no caso do
Sporting Meicende foron Vilas, Balay I e Gago (porteiros), Hermida,
Gelín, Pena, Aureliano, Ricardo, Chandeira, Linito, Paco, Zas, Cuña,
Pan, Martínez, Laureano, Blanco, Suárez, Gorecho, Piña, Balay II e
Figueroa, que foron os
futbolistas que disputaron o Torneo de Preparación
dende
xullo ata
outubro de 1961, no que o
cadro que hoxe homenaxeamos acadou a quinta posición da táboa
clasificatoria.
 |
O
Sporting Meicende na 4ª xornada do Torneo de Preparación. Arriba, de
esquerda a dereita, Chandeira -adestrador-, Vilas, Ricardo, Gelín, Pena,
Lino, Paco e Yuco -masaxista-. Abaixo, na mesma orde, Piña, Cuña,
Figueroa, Jorecho e Blanco.
|
Finalizado
o Torneo de Preparación, no verán do ano seguinte, en 1962,
Atlético Arteixo, Campanal de Loureda, Paiosaco e Sporting Uxes
disputan a primeira Liga federada da zona, campionato que gañarían
os da Feira. No verán do 63 os mesmos catro equipos xogan a segunda
edición da Liga de Arteixo, competición que volvería a gañar o
Paiosaco. Un novo equipo, o Pastoriza, entraba a formar parte do
torneo ligueiro do ano 1964, sendo precisamente os do Santuario os
que levantarían o título de campión.
A
parte dos cinco que xa viñan participando na competición, sete
novos equipos incorporaríanse en
1965 á Liga de Arteixo: Larín, Oseiro, Penouqueira, que participara
varios anos no campionato das Mariñas, Peñarol de Lañas, Catuxa,
Suevos e o propio Sporting
Meicende,
que debutaba na competición ligueira vencendo
en
Lañas por 3-4. Na crónica daquel
histórico primeiro partido oficial, o semanario Riazor escribía:
PEÑAROL,
3 - MEICENDE, 4
Buen
partido el disputado por estos dos equipos, pues durante el encuentro
las fuerzas estuvieron muy niveladas, aunque el Peñarol llegara a
tener ventaja de dos goles a su favor; a partir de entonces, el
Meicende empezó a mandar en el campo, fruto de lo cual fue un
penalty contra el equipo local que fue fallado por el interior Vilas.
A
los 25 minutos de la primera parte marcó para el Peñarol Zapateiro;
diez minutos más tarde consigue el Peñarol otro gol por medio de
Pedro. A los 40, el Meicende logra acortar distancias al marcar
Quique. Con el resultado de 2-1 finalizaría la primera mitad.
A
los 2 minutos de la segunda parte, Quique consigue nivelar el partido
a dos goles. Ocho minutos más tarde, Lañas consigue el tercer gol
para el Peñarol, pero a los 20, Quique consigue de nuevo el empate,
y faltando 10 minutos para el final, Vilas consigue el que había de
ser el gol de la victoria para el Meicende.
Destacaron
por el Meicende, Calico, Paco y Quique, como goleador, y Borbolla.
Alineaciones:
PEÑAROL.-
Tato; Quiño, Lisandre, Pepe; Zapateiro I, Groufo; Requeira, Ramón,
Boedo, Varela y Zapateiro II.
MEICENDE.-
Enrique; Fernando I, Quiño, Galico; Quique, Paco; Borbolla, Canario,
Figueroa, Vilas y Peteiro.
Buen
arbitraje del señor Mouzón.
O
Sporting Meicende disputou
as súas primeiras temporadas como equipo federado no chamado “Pé
de Borroja”, xogando
a partir de 1968 nas novas instalacións que a Federación Galega
construiu precisamente en Meicende.
 |
Imaxes da inauguración do campo de Meicende (Semario Riazor, 22 de xaneiro de 1968)
|
E
así foron transcorrendo os anos ata finais de 1972, que foi cando a
Sociedade 'La Esperanza' decide proxectar un novo local social no
mesmo sitio no que estaba o anterior que se ía construír, unha vez
máis, coa máxima colaboración, tanto economicamente como co seu
traballo, dos seus socios.
Na
nova sede,
que é o edificio que podedes ver actualmente xusto en fronte da
parada de taxis de Meicende, os
socios da entidade celebran
estos días o centenario do nacemento de
“La
Esperanza”. Pasade por alí e, mentres tomades un café no bar da
sociedade, de seguro que escoitades algún conto dos socios máis
veteranos... porque cen anos dan para moito, abofé! Vaian dende aquí os
nosos parabéns por este século de
vida.
 |
Imaxe actual do local social de "La Esperanza"
|
Rematamos esta pequena homenaxe lembrando as clasificacións
históricas do Sporting Meicende, o equipo de fútbol da sociedade "La Esperanza", dende que se federou.
SPORTING MEICENDE:
1964/65:
4º na Liga Zona de Arteixo (División única).
1965/66:
8º na Liga Zona de Arteixo (División única).
1966/67:
3º na 1ª División Liga Zona de Arteixo.
1967/68:
4º na 1ª División Liga Zona de Arteixo.
1968/69:
4ª na Liga Zona de Arteixo (División única).
1969/70:
4º na Liga Zona de Arteixo (División única).
1970/71:
6º na Liga Zona de Arteixo (División única).
1971/72:
6º na Liga Zona de Arteixo (División única).
1972/73:
9º na Liga Zona de Arteixo (División única).
1973/74:
7º na Liga Zona de Arteixo (División única).
1974/75:
5º na Liga Zona de Arteixo (División única).
1975/76:
5º na Liga Zona de Arteixo (División única).
1976/77:
10º no Grupo 2º da 2ª Rexional.
1977/78:
2º no Grupo 1º da 3ª Rexional.
1978/79:
9º no Grupo 2º da 2ª Rexional.
1979/80:
5º no Grupo 2º da 2ª Rexional.
1980/81:
13º no Grupo 2º da 2ª Rexional.
1981/82:
8º no Grupo 2º da 2ª Rexional.
1982/83:
2º no Grupo 1º da 2ª Rexional.
1983/84:
4º no Grupo 1º da 1ª Rexional.
1984/85:
7º no Grupo 1º da 1ª Rexional.
1985/86:
13º no Grupo 1º A da 1ª Rexional.
1986/87:
2º no Grupo 1º da 2ª Rexional.
1987/88:
9º no Grupo 1º A da 1ª Rexional.
1988/89:
8º no Grupo 1º A da 1ª Rexional.
1989/90:
9º no Grupo 1º A da 1ª Rexional.
1990/91:
9º no Grupo 1º A da 1ª Rexional.
1991/92:
8º no Grupo 1º da 2ª Rexional.
1992/93:
12º no Grupo 1º da 2ª Rexional.
1993/94:
7º no Grupo 1º da 2ª Rexional.
1994/95:
10º no Grupo 1º da 2ª Rexional.
1995/96:
3º no Grupo 1º da 2ª Rexional.
1996/97:
3º no Grupo 1º da 2ª Rexional.
1997/98:
1º no Grupo 1º da 2ª Rexional.
1998/99:
3º no Grupo 1º da 1ª Rexional.
1999/00:
8º no Grupo 1º da 1ª Rexional.
2000/01:
7º no Grupo 1º da 1ª Rexional.
2001/02:
3º no Grupo 1º da 1ª Rexional.
2002/03:
11º no Grupo 1º da 1ª Rexional.
2003/04:
18º no Grupo 1º da 1ª Rexional.
2004/05:
14º no Grupo 1º da 2ª Rexional.
2005/06:
6º no Grupo 3º da 3ª Rexional.
2006/07:
5º no Grupo 3º da 3ª Autonómica.
2007/08:
14º no Grupo 3º da 3ª Autonómica.
2008/09:
14º no Grupo 4º da 3ª Autonómica.
2009/10:
9º no Grupo 3º da 3ª Autonómica.
2010/11:
3º no Grupo 3º da 3ª Autonómica.
2011/12:
14º no Grupo 2º da 2ª Autonómica.
2012/13:
17º no Grupo 2º da 2ª Autonómica.
2013/14:
8º
no Grupo 2º
da 3ª Autonómica.
2014/15:
1º
no Grupo 2º
da 3ª Autonómica.
2015/16:
14º
no Grupo 2º
da 2ª
Autonómica.
2016/17:
1º
no Grupo 2º
da 3ª Autonómica.
2017/18:
11º
no Grupo 1º
da 2ª Galicia.
2018/19:
2º
no Grupo 1º
da 2ª Galicia.
2019/20:
13º
no Grupo A Coruña-Ferrol
da 1ª
Galicia.
2020/21:
Sen
competir por COVID
2021/22:
7º
no Grupo 1B
A Coruña-Ferrol
da 1ª
Galicia.
2022/23:
3º
no Grupo 1º
A Coruña-Mariñas-Interior
da 2ª
Galicia.
SPORTING
MEICENDE “B”:
2018/19:
10º
no Grupo 2º
Mariñas-Arteixo da 3ª
Galicia.
2019/20:
4º
no Grupo 3º Mariñas-Arteixo
da 3ª Galicia.
2020/21:
Sen
competir por COVID
2021/22:
2º
no Grupo 3º A
Coruña da 3ª
Galicia.
2022/23:
7º
no Grupo 3º
Mariñas-Arteixo da 3ª
Galicia.
SPORTING
MEICENDE FEMININO:
2022/23:
2º
na 2ª División da Liga
Galega.
____________
